*נוסח עברי בהמשך
في الحروبِ
يموتُ الناسُ
والماءُ
والهواءُ
والبيوتُ
بقذيفةٍ واحدَةٍ
*
في الحروبِ
تُكتبُ للقصائدِ
أعمارٌ قصيرَة
*
في الحروبِ
تولدُ كلُّ القصائدِ
مع ضيقٍ فِي الرئتيْنِ
وكسورٍ في الإيقاعِ
*
في الحروبِ
تموتُ الناس
لتحيا العقائدُ
*
في الحروبِ
تضيقُ الحياةُ كخرمِ إبرةٍ
ويتّسع التأويلُ
*
في الحروب
تأتيكَ الحقائقُ
من تحتِ الأنقاضِ
ومن أروقةَ المَشافِي
*
في الحروبِ
كلُّ الرقصِ حولَ طوطمِكَ
وكلُّ صورِ النصرِ
والهُتافِ
لا تُسعفُ القتلَى
*
في الحروبِ
يُقايضُ السماسرةُ
الجثَثَ بالجثثِ
دونَ أن يرفَّ لهمْ جفنٌ
*
في الحروبِ
كلُّ شيءٍ مهيّأ
كي تبدو جميلةً
فانظر إليها بقلبِكَ
*
في الحروبِ
ستنجو إذا لمْ تُجنّ
*
في الحروبِ
إغواءُ الشياطينِ
فلا تذهب إذا أومأت
ولا تمتثِل!
*
في الحروبِ
تموتُ التفاصيلُ
فلا وردةً على شبّاكٍ
ولا وردة في كتاب
ولا وردة في مزهريّة،
ولا وردة على قبر جماعيّ
*
في الحروبِ،
كلّ الطُرقاتِ
تؤدّي إلى الآخِرَة
*
في الحروبِ
نقع جميعُنا في حُفرةٍ
فكيفَ نخرجُ
من قصيدةٍ مُغلقةٍ!
*
في الحروبِ
يطيرُ اليمامُ من سطوحِ البيوتِ
ويبحثُ عن نجمةٍ في السماء
*
في الحروب
لا أحدَ تقولُ له الحقيقَة
فالجميعُ صرَعتهُم الأكاذيب
*
في الحروبِ
تموت الحقيقةُ
سوى دميةٍ عثَرَ عليها المسعفونَ
في الردمِ
*
في الحروبِ
يكبرُ العجزُ
ويصغر واحدنا كحبّة القمحِ
*
في الحروبِ
ابتسمْ للناجين
وقُلْ كلامًا طيّبًا للمُسعفين
وصدّق لُعبةَ الحظّ
*
في الحروبِ
يطلعُ أبطالُنا من الأساطير
ويذبحون أبطالَهم
ويستوِي الكون
*
في الحروبِ
يجرّب السلاطين حظَّهم
في اغتيالِ الجوهرِ البشريّ
وينجحون
*
في الحروبِ
لا أحدَ يعود من القصائد سالمًا
ولا اللغةُ
ولا المجازُ
*
في الحروبِ
يُطلقون على كلِّ شيء،
عليكَ
وعلى وجودِكَ
وعلى قصائدِك
فاتركها تفرّ من دفاترِكَ
ربّما كُتبتْ لها الحياةُ
*
في الحروبِ
يغنّي الجنودُ في جنازاتِهم
ويرقصون
*
في الحروبِ
ينتهي التأويلُ
عند أوّلِ جنازةِ لطفلٍ باسمٍ
*
في الحروبِ
تختلطُ الحدودُ
والمعانِي
بدماءِ القتلى
*
في الحروبِ
تحرسُ الكلابُ قبورَ أصحابِها
ريثَمَا تجفُّ
*
في الحروبِ
تعجُّ المقابرُ
بالحياةِ
ويستأنسُ الموتى
*
في الحروبِ
يُقامرُ السلاطينُ
بفائضِ الطائراتِ لديهم
وفائضِ القوّةِ
والتعاريصِ
ويجتمعونَ ِفي آخرِ الليلِ
للصلاةِ آمنين
*
ستغيّرُ الحربُ وجهتَها
إن أنت فكّرتَ بغيرِك
ستخفّ وطأتُها،
كلّما لم تُعجبْك صورتُك في المرآة
ستنتهي،
إن أنتَ أحببتَ لغيرِك مَا تُحبُّ لنفسِك
فافعلّ
وقُلْ
هي القصيدةُ أنقذتْني وأنقذتْه
*
في الحروبِ
كمَا في الحُبّ،
لو أن الفتى حجرٌّ!
*
في الحروبِ
يبدو الموتُ أنيقًا
في خطّةِ الجنرال
*
في الحروبِ
لا تثقْ بالله ولا بمُرسَليه
من الرجالِ البيضِ
ثِق فقط بمَن قاست لكَ نبضَ قلبِك
بمَن ناولتكَ الدواء
بمَن ذرفتْ دمعةً ونصبتْ لكَ خيمةً
في العرَاء
*
في الحروبِ
كلّ شيءٍ يُكتبُ من أعلَى إلى أسفَل
هذه القصيدةُ
والأسماءُ الحُسنى كلُّها
والناسُ
والبيوتُ
والأشجارُ
والشياطين
والروايةُ
والراوي
كلّها أشياء
تدكّها الطائرات
وتغور في الأرض
*
في الحروبِ
يصيرُ الوقتُ
غولًا
ونحن أبناء الحكايةِ
**
מערבִית: נַבִּיל טנוס
בְּמִלְחָמוֹת
אֲנָשִׁים מֵתִים
גַּם מַיִם
גַּם אֲוִיר
וְגַם בָּתִּים
בְּפָגָז אֶחָד
*
בְּמִלְחָמוֹת
יִזְכּוּ הַשִּׁירִים, מִן הַסְּתָם,
לְחַיִּים קְצָרִים
*
בְּמִלְחָמוֹת
כָּל הַשִּׁירִים נוֹלָדִים
עִם קֹצֶר נְשִׁימָה
וְקֶצֶב שָׁבוּר
*
בְּמִלְחָמוֹת
אֲנָשִׁים מֵתִים
כְּדֵי שֶׁהָאֱמוּנוֹת תִּפְרַחְנָה
*
בְּמִלְחָמוֹת
הַחַיִּים מִצְטַמְּקִים כְּדֵי חֹר שֶׁל מַחַט
וְרַק הַפַּרְשָׁנוּיוֹת מִתְרַחֲבוֹת
*
בְּמִלְחָמוֹת
הָעֻבְדּוֹת מַגִּיעוֹת אֵלֶיךָ
מִמִּתַּחַת לַהֲרִיסוֹת
וּמִמִּסְדְּרוֹנוֹת בָּתֵּי הַחוֹלִים
*
בְּמִלְחָמוֹת
הָרִקּוּדִים מִסָּבִיב לִמְּדוּרַת הַשֵּׁבֶט
וְכָּל תְּמוּנוֹת הַנִּצָּחוֹן
וְהַתְּרוּעוֹת
לֹא יַעַזְרוּ לַמֵּתִים
*
בְּמִלְחָמוֹת
הַסּוֹחֲרִים מַחֲלִיפִים
גּוּפוֹת בְּגוּפוֹת
בְּלִי לְהָנִיד עַפְעַף
*
בְּמִלְחָמוֹת
הַכֹּל כְּבָר מוּכָן
לְמַעַן תֵּרָאֶינָה יָפוֹת
הַבֵּט בָּהֶן מִמַּעֲמַקֵּי לִבְּךָ!
*
בְּמִלְחָמוֹת
תִּשְּׂרֹוד אִם לֹא תִּשְׁתַּגֵּעַ
*
בְּמִלְחָמוֹת
פִּתּוּי שֶׁל שֵׁדִים
אַל תֵּלֵךְ אִם תִּפְרֹצְנָה
וְאַל תִּתְיַצֵּב!
*
בְּמִלְחָמוֹת
כָּל הַדְּבָרִים מֵתִים
לֹא וֶרֶד עַל חַלּוֹן
לֹא וֶרֶד בְּתוֹךְ סֵפֶר
לֹא וֶרֶד בְּעָצִיץ
וְלֹא וֶרֶד עַל קֶבֶר אַחִים
*
בְּמִלְחֲמוֹת,
כָּל הַדְּרָכִים
מוֹבִילוֹת אֶל הַסּוֹף
*
בְּמִלְחָמוֹת
כֻּלָּנוּ נוֹפְלִים לְתוֹךְ בּוֹר
אֵיךְ נֵצֵא
מִתּוֹךְ שִׁיר נָעוּל
*
בְּמִלְחָמוֹת
יוֹנִים עָפוֹת מִגַּגּוֹת הַבָּתִּים
הֵן מְחַפְּשׂוֹת כּוֹכָב בַּשָּׁמָיִם
*
בְּמִלְחָמוֹת
אִישׁ לֹא מוּדָע לָאֱמֶת
הַשְּׁקָרִים הָרְגוּ אֶת כֻּלָּם
*
בְּמִלְחָמוֹת
הָאֱמֶת מֵתָה
זוּלַת בֻּבָּה שֶׁמָּצְאוּ הַחוֹבְשִׁים
מִתַּחַת לַהֲרִיסוֹת
*
בְּמִלְחָמוֹת
אָזְלַת הַיָּד גְּדֵלָה
וְכָל אֶחָד מֵאִתָּנוּ קָטֵן כְּמוֹ גַּרְגֵּר חִטָּה
*
בְּמִלְחָמוֹת
חַיֵּךְ אֶל הַנִּצּוֹלִים
אֱמֹר מִלִּים טוֹבוֹת לַחוֹבְשִׁים
וְהָאָמֵן לִצְחוֹק הַגּוֹרָל
*
בְּמִלְחָמוֹת
הַגִּבּוֹרִים שֶׁלָּנוּ יוֹצְאִים מִתּוֹךְ הָאֶפּוֹסִים
הוֹרְגִים אֶת גִּבּוֹרֵי הָאוֹיֵב
וְהָעוֹלָם שָׁב עַל תִּקּוּנוֹ
*
בְּמִלְחָמוֹת
הַשַּׁלִּיטִים מְנַסִּים אֶת מַזָּלָם
בְּהֶרֶג הַמַּהוּת הָאֱנוֹשִׁית
וְהֵם מַצְלִיחִים
*
בְּמִלְחָמוֹת
אִישׁ לֹא שָׁב מֵהַשִּׁירִים לְלֹא פֶּגַע
גַּם לֹא הַשָּׂפָה
וְלֹא הַמֶּטָפּוֹרָה
*
בְּמִלְחָמוֹת
הֵם יוֹרִים עַל הַכֹּל,
עָלֶיךָ
עַל נוֹכְחוּתְךָ
וְעַל שִׁירֶיךָ
הַנַּח לָהֶם לִבְרֹחַ מִמַּחְבְּרוֹתֶיךָ
אוּלַי יִזְכּוּ לִשְׂרֹד
*
בְּמִלְחָמוֹת
חַיָּלִים שָׁרִים בַּהַלְוָיוֹת שֶׁלָּהֶם
וְגַם רוֹקְדִים
*
בְּמִלְחָמוֹת
הַפַּרְשָׁנוּת מִסְתַּיֶּמֶת
בְּהַלְוָיָה רִאשׁוֹנָה שֶׁל יֶלֶד מְחַיֵּךְ
*
בְּמִלְחָמוֹת
גְּבוּלוֹת וּמַשְׁמָעוּיוֹת
מִתְעַרְבְּבִים
עִם דַּם הַהֲרוּגִים
*
בְּמִלְחָמוֹת
כְּלָבִים שׁוֹמְרִים עַל קִבְרֵי בַּעֲלֵיהֶם
עַד שֶׁהֵם מִתְיַבְּשִׁים
*
בְּמִלְחָמוֹת
בָּתֵּי הַקְּבָרוֹת שׁוֹקְקֵי
חַיִּים
וְהַמֵּתִים חוֹגְגִים
*
בְּמִלְחָמוֹת
הַמַּצְבִּיאִים מְהַמְּרִים
עַל הַמְּטוֹסִים הָעוֹדְפִים שֶׁלָּהֶם
עַל כֹּחָם הָעוֹדֵף
וּבְּסוֹף הַלַּיְלָה
הֵם נִפְגָּשִׁים
לְהִתְפַּלֵּל, אָמֵן
*
בְּמִלְחָמוֹת
כְּמוֹ בְּאַהֲבָה,
אֱמֹר:
לוּ הַנַּעַר הָיָה אֶבֶן!
*
בְּמִלְחָמוֹת
הַמָּוֶת נִרְאֶה יְפֵה תֹּאַר
וְאַף מַבְטִיחַ
בְּתָכְנִיּוֹת הַמַּצְבִּיאִים
*
בְּמִלְחָמוֹת
הַכֹּל נִכְתַּב מִלְּמַעְלָה לְמַטָּה
הַשִּׁיר הַזֶּה
הַשֵּׁמוֹת הַטּוֹבִים
הָאֲנָשִׁים
הַבָּתִּים
הָעֵצִים
הַשֵּׁדִים
הָרוֹמָנִים
הַמְּסַפֵּר
כָּל אֵלֶּה יַפְצִיצוּ הַמְּטוֹסִים
וְיִשְׁקְעוּ בָּאֲדָמָה
*
בְּמִלְחָמוֹת
הַזְּמַן הוֹפֵךְ
לְמִפְלֶצֶת
וַאֲנַחְנוּ הַיְּלָדִים בְּשִׁבְיַהּ
*
בְּמִלְחָמוֹת
אַל תִּבְטַח בֶּאֱלֹהִים וְלֹא בִּשְׁלִיחָיו
הַגְּבָרִים.
סְמֹךְ רַק עַל מִי שֶׁמָּדְדָה לְךָ אֶת הַדֹּפֶק
עַל מִי שֶׁנָּתְנָה לְךָ תְּרוּפָה
עַל מִי שֶׁהִזִּילָה דִּמְעָה וְהֵקִימָה לְךָ אֹהֶל
בְּגֶשֶׁם
*
הַמִּלְחָמָה תְּשַׁנֶּה אֶת כִּוּוּנָהּ
אִם תַּחֲשֹׁב עַל זוּלָתְךָ.
תְּאַבֵּד טִפָּה מִדְּהִירָתָהּ
בְּכָל פַּעַם שֶׁתִּשְׂנָא אֶת תְּמוּנָתְךָ בַּמַּרְאָה.
הִיא תִּסְתַּיֵּם,
אִם תֹּאהַב אֶת רֵעֲךָ כְּמָוֹ שֶׁאַתָּה אוֹהֵב אֶת עַצְמְךָ.
אָז עֲשֵׂה זֹאת
וֶאֱמֹר
הַשִּׁיר הוּא שֶׁהִצִּיל אוֹתִי וְאוֹתוֹ
